Dit is echt zo stoer. Een proeflezer stuurde een bericht nadat hij het boek had gelezen waarin ik de hoofdrol speel. Het is een psychologische thriller geworden, grotendeels gebaseerd op echte gebeurtenissen uit mijn leven.
Hij volgde enkele jaren geleden een opleiding aan de UVA en ik had zijn masterthesis gecontroleerd op inconsistenties. Toen hij mijn naam achter op de cover van een boek voorbij zag komen, nam hij contact op en vertelde over zijn ambitie om ooit zelf als schrijver te debuteren. Daarnaast werkt hij momenteel als digitaal schilder, waar ik nog nooit van had gehoord.
Natuurlijk was ik blij met zijn lovende woorden over het manuscript, maar nog meer van de afbeeldingen die hij net stuurde. Hij beloofde er nog meer te maken, maar dit zijn er alvast drie.
- Aan de koffie bij Andrea (hij is ooit bij ons thuis geweest).
- Een foto op mijn zolderkamer.
- Het trieste moment nadat Manon was begraven. Ik voelde me zo godverlaten alleen.
Dit verzin je toch niet? Zo mooi!
