Vrijheid is een apart begrip. Opgesloten en toch vrij? Of vrij en opgesloten, in jezelf en met jezelf.
Toen ik bijna achttien jaar was, kreeg ik het antwoord waar ik al tien jaar op zat te wachten. De stem in mijn hoofd was geen demon, ik bleek niet bezeten te zijn en het was niet mogelijk om dat deel van mij eruit te slaan. Zelfs niet met een riem.
Ik leerde de term Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) kennen. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plek. Veroorzaakt door een religieus trauma en mogelijk geneesbaar, waar ik heel blij mee was, want natuurlijk wilde ik ‘normaal’ zijn.
Een paar jaar later kwam ik erachter dat alle behandelingen voor niets waren geweest. Ik blijk dus weer uniek te zijn. Fuck me!
Uiteindelijk kies ik ervoor om mezelf te accepteren. Jade is een onderdeel van mij, ze hoort bij me. Al vanaf mijn zevende. En nu? Er is een wereld voor me opengegaan. Ik durf te leven. Ik durf te genieten. En, ik ben gaan schrijven. Meer dan ooit.
The world is your oyster!